0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1017
Okunma
EVİM
İlk doğdum günden hatırlarım evimi
Bir asma kuşatırdı evimin bahçesinde.
Etrafı güzel kokulu çiçeklerle doluydu
Asmanın dalları uzardı pencereme.
O baldan olmamış üzümleri koparırdım babam görmeden.
Yağmur yadında çıkardım bahçeye acardım uzun saclarımı
Annemin sesini "Deli kız " gel demesini hiç aldırmıyordum.
Seneler aktı gitti, artık ne annemin sesi , ne babam var
Biçare yaşlı asma sarardı ve çürümeye mahküm
Kapıya sürgüler çekildi, duvarları vahşi otlar bürüdü,
Ve ben, ben ağlıyorum, o günlerin peşinde.
5.0
100% (2)
