EvimEVİM İlk doğdum günden hatırlarım evimi Bir asma kuşatırdı evimin bahçesinde. Etrafı güzel kokulu çiçeklerle doluydu Asmanın dalları uzardı pencereme. O baldan olmamış üzümleri koparırdım babam görmeden. Yağmur yadında çıkardım bahçeye acardım uzun saclarımı Annemin sesini "Deli kız " gel demesini hiç aldırmıyordum. Seneler aktı gitti, artık ne annemin sesi , ne babam var Biçare yaşlı asma sarardı ve çürümeye mahküm Kapıya sürgüler çekildi, duvarları vahşi otlar bürüdü, Ve ben, ben ağlıyorum, o günlerin peşinde. |