KARANLIĞIN ESİRİ...Bu gece farklı/ydı... Son gece gibiydi... Bir daha gece olmayacak/ mışcasına, Gecenin karanlığına astım içim/de ne varsa... Bir daha yaşamayacaktım seni... Son karanlığıma seni emanet edip, uzaklaşacaktım... sonra etraf aydınlana/caktı.. gülüşlerime kavuşacaktım.. Aslında yine içim/de Bin/bir umut taşıyordum... Olmayacaklara boyun, eğiyordum... Gece hep olacaktı.. Gözlerim siyahlığın asiliğine bürünecek/ti Ben seni her gece yaşayacaktım.. Seni yaşarken kendimi... Kayıp verecektim geceye... Ben öldükçe sen dirilecektin... Seni yaşatmak için.. Karanlığın esiri olacaktım.. Her seferin/de |
Solmasın hiç o tatlı güler yüzün...