ÇığLık...
Akşamın
Matem rengine büründüğü saatte Gökyüzündeki kandiller Tek, tek yanmaya başladığında İçimde sessiz bir çığlık Özlemeyi özledim Özlenmeye değer ne kaldıysa Sabahın En güzel güneşli saatinde Gökyüzündeki kuşlar Cıvıldamaya başladığında İçimde sessiz bir çığlık Sevmeyi özledim Sevmeye değer ne kaldıysa Gün ortasında Herkesin telaşı olduğu saatte İnsanlar el ele gezerken Ellerini özledim Sen hiç hak etmesen de Yine gün batıyor Ve yine güneş yerini Yıldızlara bırakıyor Gözlerini özledim Güneşin yerini bıraktığı Gözlerini sen hiç bilmesen de Baharlar geçti sensiz Gelinciklerin boynu bükük Yazlar geçti sensiz Kumsalda midyeler yalnız Kışlar geçti sensiz Kar taneleri üzgün Ve ben bittim sensiz Günlerim böyle solgun... |
İlgili forum:
http://www.edebiyatdefteri.com/index.asp?istek=forum&k=1734