Ağla İstanbul
Zaman ateş olmuş yakıyor seni
Bu yangından sön de ağla İstanbul Moda cephe almış yıkıyor seni Gel kendine dön de ağla İstanbul Geceleri geçtin sabah boğuldun Eğilmez sanmıştım sende eğildin Bende biliyorum böyle değildin Mazimizi an da ağla İstanbul Nice asırları bastın bağrına Çağ açıldı, çağ kapandı uğruna Varsın kulak verilmesin çağrına Yüreklere in de ağla İstanbul Yedi tepe üstü yükselen mana Karanlıkta ışık tutuyor cana Günbegün hasretle yanarım sana Sende bana yan da ağla İstanbul Kaderin mi senin bu çile böyle? Kendinden sürgünün biter mi söyle? Ezanla halini arz-ı hal eyle Gökyüzüne sun da ağla İstanbul İstanbul! Olmadı kimse sana yar Sokaklar, caddeler aleni mezar Seymani’yle kader birliğinde var Ben ağlarım... Sen de ağla İstanbul 1 Nisan 2005-İstanbul Ömer Kara (Kul Seymani) |