...KAR YAĞDI ELLERİNDEN...Sen yoktun Hani şiirdin de Hani hecelerde çınlayan bir tını Kırmızıdan sızandı ayaklarının savruluşu Gölgeni bıraktığın yerden baktın Gözlerinin yerinde kocaman çukurlar Ellerinin yerinde buz kırıklarıyla Yoktun Çizebilirdim el yordamı aşk kokunu Kondurmuşcasına bulurdum bedenindeki benlerin yerini Vardın da tüm gerçekler gibi Yalan yanın şaha kalktı İçimde nefesimden çoktun Habersizdin ve de yoktun Öksüz çocukların hüznüne Kanatsız kuşların özgürlüğüne bürünmüş sabahlardan Havalandı yüreğimin sen hali Yüzünün ardındaydı hayallerimizin bahçesi Hiç göremedim sendeki halini Baktıkça gözlerini yumdun Hayallerimce yoktun Yeşilin her tonuna Bahar kokularına sahip yağmurları avuçladım serinle diye Yine de üşüdün yine de kar yağdı ellerinden Kırdın çarelerin tomurcuğunu Fırtınalardan feyz alıp savruldun Duvarlara yerleştirdin haykırışlı seslerimi Duyurmaz odalarda bulundun Hak etmeyene varken bana yoktun Ve ben Hâlâ beklemedeyim hâlâ ayakta Sabırla doladım gözlerimi nehir yataklarına Çatlamışlığıyla dudağımdan süzülür bakışlarım Ne diye mıh gibi durdun ne diye dipsizdi kuyuluğun Vardın ama yoktun... ASLI DEMİREL... |
Bahar kokularına sahip yağmurları avuçladım serinle diye
Yine de üşüdün yine de kar yağdı ellerinden
Kırdın çarelerin tomurcuğunu
Elinize ve yüreğinize sağlık. Saygılar...