YORULMADIN GÖNÜL
Gam kasavet keder sana yakışmaz
Ayrılan yol bir noktaya sıkışmaz Ayrı diller muhabbetle çekişmez Ben yoruldum sen yorulmadın gönül Yaslandığın dağlar volkan patlasın Yüklediğin dertler bine katlasın Herkes kendi merasında otlasın Ben yoruldum sen yorulmadın gönül Yiğidin sevdası birdir tek olur Gönül eğledik mi sevda yok olur Sen kapı aç gelen giden çok olur Ben yoruldum sen yorulmadın gönül Taviz verme ağasına beyine Lanet olsun şehir’ine köyüne Aklın mı kıt aşık olmak neyine Ben yoruldum sen yorulmadın gönül Bu kaçıncı ömre kalem kırışın Bu kaçıncı dost kapısı vuruşun Yere eğilmesin o dik duruşun Ben yoruldum sen yorulmadın gönül Göçünü vur terk et sevda yurdunu Bağrına bas hasretini derdini Dağlara çık taşa yasla ardını Ben yoruldum sen yorulmadın gönül Güleser YORULMAZ |
sevgiler şairem . yine çok güzeldi