Hayat dedi adam nasıl gidiyor?
Almış başını gidiyor dedi gamsız
Aha şurama çöreklendi gitmiyor dedi dertli
Hayat yolcu mu ki gitsin dedi biri
Diğeri yolu varsa yolcu sayılır dedi
En çok da hayatı yok sayan var mı ki gitsin dedi
Onu ben taşıyorum dedi ötede oturmakta olan baba
Gittiği yere kadar dedi ihtiyar gözleri ufuk kiriydi
En çok benden gidiyor dedi anne
Hep gitmiyordu aslında hayat buradayım diye bağırdı çocuk
Ah hayat ilahi sen
Kaç rengin varsa boyanıp süsleniyorsun
Millet gelip gittin zannediyor
Sen duruyorsun bizler gidiyoruz
Sen duruyorsun bizler geliyoruz
Ah hayat sanki var mısın?
Tövbe tövbe.

Umudunun ırgatı bir adam
Yokluğu olan bir vakitten alıp yalnızlığını
Gitti sebeplerini bilmediği sevdasına
Ona ilkin oğul dedi
Daha öncesinde karım demişti
Annem dediğinde babam dediğinde zaten vardı
Ama ahirinde oğul demişti
Umudun tam hizasına koyarak
Umudu uluyan bir nefs oldu
Dostları duydu başına üşüştü
Vah dediler sen ne ettin de bunlar geldi
Bu koyu günahların bedeli musibetler
Ben dedin ben bir gecenin kaşı altından bakıp cihana
Hiç olduğunu anladım yarının
Artık oğul demiyorum
Onun yerine yediğim içtiğim her şeyi kusuyorum
Ben benim var olduğum her anın bedeliyim
Öyleyse bu musibetlerde benim giyimim kuşamımdır
Telaş etmeyin ölünce geçer!