VEFALIM
VEFALIM
Vefalım Vefa’da otururdu, Vefa kokardı etekleri . Vefadan çok geçerdim ama, vefalımdan vazgeçemezdim. Ama yıllar rüzgar gibi akarak Vefadan da benden de geçti... Onun vefatıyla, Bir daha Vefa’dan hiç geçemedim Vefayı da bozayı da çok severdi vefalım Sanki o vefayla bütünleşmişti Boza da onunla Onsuz bir daha boza da içemedim.. Hep "vefasız" der diye korktum.. Halit Özdüzen |