Anlamsızlığın kıyısında
Ve bu kesmiş bir yürekte
Neyse menzilim…
Bir avuç kum belki de
Sığınıp üstümü örttüğüm
Gözden ırak bir ömür benimki
Hani nerde gönle yakın bildiğim.
Sırlar döküldü bir bir dilinden
Sureti kati dönmem sözümden
Yine ben ve ne varsa bana dair
Yine bitimsiz ümitlerim
Safça ve tarafsızca kar bildiğim.

Ne çok üzünç
Hele ki hükmümün geçmediği
Dünyalar ait olamadığım
Ama içimde biriktirdiğim
Sevi dili bile edimsiz
Seyrindeyim bil ki dergâhında
Gönlün her daim.
Bir başıma kaldığım zaman zaman,
Yansız ve nasıl da çaresiz.
Yankısı belki de en güçlü
Ses bildiğim huysuzluğum,
Geçmişim bir kez kendimden
Ve son kez o yoldan
Terk ettiğim düşlerim.

Hibeliyim bir kez kedere.
Ne buhran ne tek bir edim
Her şey nasıl da izafi
Kula kulluk etmekse aslolan
Ben kaybettim en baştan.
Sevmekse tek çare
Sus, sakın söyleme
Ne tek bir kelime ne de
Son bir izlek senden arda kalan ve
Bırak kalsın her şey
Bir sis perdesinde.

Adını unuttuğum ne çok insan
Fazlasıyla ketumdu çoğu
Ve ne çok yalan.
İzahı mümkün değil şu devranın
Biliyordum senin de gideceğini
Hoşça kal, demek olsa keşke
Dilimdeki son kelime.
Unutamayacağımı bildiğim
Kim bilir kaçıncı gölge
Sığınacaktım oysa o gölgenin dibine
Yine bir başıma yine son çare
Saf tutmuşum bir kez yalnızlığın dibinde.