Otuz yedi yaşındayım
Kahverengi gözlerim
Kızıl saçlarımla
Uykudan önce yatağımda
Küçük bir çocuk gibi
Hayaller kuruyorum
Kendime bile yaban gelirken sözlerim
Yine de vazgeçmiyorum hayallerimden

Bedel olmuş , yitip giden yıllarıma
Hayıflanıyorum
Yüreğimdeki öksüzlüğü
Boynu büküklüğü
Hep içimde yaşıyorum
Gözlerim kaybolup giden yollardayken
Ben sessizliğimle kaybolup gidiyorum

Orta yerindeyim dünyanın
En derin noktasında
Acılarında
Ölüm ile kalım arasında
Çayım ,
Sigaram ,
Laf ebesi akşamlarda
Dinlediğim nasihatler , ahkamlar
Ahmak dillerinden dökülürken yüreğime
Kaç defa öldüğümü sormayın bana

Kalbimin sabrına şaşıyorum bazen
Hoşgörünün alası varken bende
Azap rüzgarları esmekte
Her yanımda
Her anımda

Hayatın pembesi
Simsiyah bu günlerde
Umuda hasret
İyi gün dostlarına inat
Rüzgarla dağılan kızıl saçlarımla
Sağanak yağan kederlerin altına
Beyaz şemsiye açmak bütün acılara

Yüreğimin gurbetine düşmüşüm
Yazları hep kış yaşamışım
Dalların incesine basmışım
Kırılmışım
Unutulmuşum
Kurutulmuşum

Yorgun sabahlarımın
Güzel rüyaları
Merhaba yeni gün
Uzak iklimlere hasret
Kızıl saçlı kadın .