Zeyneb'imKına düşmüş toprağımın al yüzüne, Güzel Zeyneb’im gidiyor yaban eline. Yüreğimi yaktı,sözüm kurudu dilimde, Geri kalan külünü döktüm gam çölüne. Melaikeler tarardı onun upuzun saçlarını, Ağladığını görmedim çatmadı kaşlarını, Eksik etmezdi benden mağrur bakışlarını, Güzel Zeyneb’im, Öldürmedi lakin yaralı bıraktı sevdamızı. Damlalar tek tek düşünce adını zikir ettim, Ağladıkça. Mazinin önünden,sağa sola bakarak geçtim, Hatırladıkça. Seni unutmamak için fotoğraflarını seyrettim, Korktukça. Güzel Zeyneb’im,ama ben sana gelmiştim, Mahçupca. Güneş öfkeli,bulutlar ise orucunu tutuyordu, Yağmur niyetine ihanet edip sözünü bozuyordu, Ezanı beklemeden,fıtratına nifak dokuyordu, Güzel Zeyneb’im,Seyyah ise, Sahurdan iftara değil, Beşikten mezara seni bekliyordu. Vagif Seyyah Hüseynov |
Seven yüreğin hüznü yansımış dizelere mellim
Yüreğine sağlık
__________________________________________Selamlar