AŞIK SOKAKLAR
Günlerin harmonik uğultusuyla uyandım uykumdan.
Yüreğimin arka cebinde saklı duran, meftuni yalnızlık öptü dudaklarımdan. Tekil kelimesinin anlam bozukluğunun yoğrulduğu umut sofrası doyurdu karnımdaki boşluğu. Parmaklarımın ihtişamla seviştiği sigaranın narkotik baskınlarını andırıyordu küllükteki kalabalık. Giyim kuşam esası ile kandırılmış çıplak bedenimin isyan türküleri adımlıyordu kaldırımları. Uzun uzadıya gidilen sessiz gürültülerin çürümüş ter kokusu ile parıldıyordu sokaklar. Ve sokaklar; Beynimin hücresi olacak kadar AŞKtılar... AYAZ BARAN (17.06.2015) |