Bu gün,21.Haziran.2015. Kapitalist dünya düzeninin,insanlara dayattığı ve pazarladığı
Bir çok alış veriş canlılığını artıracak günlerden birisi.
Bizim toplumsal geleneklerimizde olmamasına rağmen,yaşamımıza giren anma günlerinden
birisi. Babamın bana hep söylediği,o klasik deyişlerden birisi de; "zaman sana uymuyorsa,
sen zamana uyacaksın". Evet mecburen biz de zamana uyuyoruz ve bu günü kutluyoruz.
Babam,Bir cumhuriyet çocuğuydu. 1920 yılında,Marmara’nın sahil köyü olan,Bursa’ya
bağlı,Gemlik kazasının,Karaca ali köyünde dünyaya gelmiş.Tahsil dönemlerinden sonra ken-
disini,toplumun gelişmesi ve refahı için yapılan onurlu çalışmaların içinde bulmuş ve vefatı-
na kadar bu işlerle uğraş vermişti. 1970 yılında,en olgun çağında iken,ani bir kalp krizi so-
nucunda,onu 50 yaşındayken kaybettik. O vefat ettiğinde,ben 27 yaşında iki çocuk babası
bir erkektim.Evim,barkım ve kazancım ayrı olmasına rağmen,o sırada kendimi büyük bir boş-
lukta hissettim.Adete korumasız ve güvencesiz hissettim.Sanki,büyük bir okyanusta,dümeni
kırılmış,yönünü kaybetmiş bir teknedeymişim gibi duygular içinde buldum kendimi.O zaman
anladım ki,benim yaşamımda,farkında olmadığım büyük bir güvenceymiş babam.bunu fark
ettim.O,gök yüzünde,yıldızların arasında yerinin almak için,altın yeleli atına binip,göçtü
bu dünyadan.Ben bu gün onu özlemlerle,hasretlerle arıyorum ve anıyorum.Işıklar içinde
olsun,mekanı Cennet olsun.Bana öğütledikleri ve öğrettikleri bütün yaşamımda en büyük
mirasıydı ve benim rehberim oldu.
Bu gün ben de bütün babaların,"Babalar günü"nü kutluyorum.
Bütün dostlarımın,Hakkın rahmetine kavuşmuş babaları için,Yüce Rabbim’den rahmet diliyo-
rum.Mekanları Cennet olsun.

"Oku da,adam ol" derdi !
Babam,ben küçükken.
Ne demek isterdi ?
Hiç anlamazdım,gerçekten !
Meğerse,öğütlermiş o,
"İnsan" olup,erdemli olmayı.
Onun dediği "adamlık",
İçinde barındırırmış,
Fazilet,sevecenlik ve ahlaklı olmayı.
Oysa ben,o yaşlarda,
Aklım ermezdi,
Merak ederdim daha çok Doğa’yı,
Yıldızları,Güneş’i,Ay’ı,
Yağmur’u,Bulut’ları,Rüzgar’ı.
Hiç işime gelmezdi,
Matematik,Fizik,Kimya.
Hep aklımı çelerdi,
Bilinmeyen kainat,
Ve üstünde yaşadığımız Dünya.


"Oku da,adam ol" derdi !
Babam,ben küçükken.
Ne demek isterdi ?
Hiç anlamazdım,gerçekten !
Meğerse,öğütlermiş o,
"İnsan" olup,hakkaniyetli olmayı.
Haksızlara direnip,
Hep,hakkın yanında olmayı.
Onun dediği "adamlık",
İçinde barındırırmış,
Adil,dürüst ve onurlu insan olmayı.
Oysa ben,o yaşlarda,
Merak ederdim çiçekleri.
Gül’ü,Karanfil’i,Menekşe’yi.
Hiç işime gelmezdi,
Bilinmeyenli denklemler,
Tales,Fisagor,iç açılar,çokgenler.
Türlü çeşitli üçgenler,çemberler.



"Oku da,adam ol" derdi !
babam,ben küçükken.
Ne demek isterdi ?
Hiç anlamazdım,gerçekten !
Meğerse,öğütlermiş o,
"İnsan" olup, sevgi dolu olmayı.
Onun dediği "adamlık",
İçinde barındırırmış,
İnsanı,Doğayı,tüm yaratılanları,
Karşılık beklemeden sevmeyi,
Yaratana,İhlaslı kul olmayı.
Oysa,ben o yaşlarda,
Merak ederdim,renkleri.
Kırmızıdan yansıyan,
Enerji ve neşeyi.
Siyah’ın asaletini,
Sarı’nın gizemini,
Mavi’nin sonsuzluğunu,
Yeşil’in serinliğini,
Beyaz’ın duruluğunu.
Doğa da, nereden gelip de,
Nasıl,bulunduğunu ?
Hiç düşünmezdim,
Tarihin geçmişliğini,
Coğrafyanın yerini.
Fizik,Kimya formülünü,
Matematiğin denklemini.


"Oku da,adam ol" derdi !
Babam,ben küçükken.
Ne demek isterdi ?
Hiç anlamazdım,gerçekten !
Meğerse,öğütlermiş o,
"İnsan" olup,değer bilir olmayı.
Ana’yı,baba’yı,Ata’yı tanımayı.
Küçüklere,büyüklere,herkese
Sevgi ve saygı duymayı.
Onun dediği "adamlık",
İçinde barındırırmış,
Herkese,koşulsuz sevecen olmayı.


"Oku da adam ol" derken,
Babam,ben küçükken.
Erdemli insan olmanın sırları,
Saklıymış bu anlamlı cümlede.
Anladım sonuçta,ergen yaşa gelmişken.
Ve anladım ki;
Fizik,Kimya,Matematikmiş
Kainatın temeli meğer.
Yüce Yaratan tarafından kurulurken.
Onun,"sevgi"ymiş eli,biz kulları için,
Kainatı,şekil verip,biçimlendiren.
Kainat ;içi sırlarla dolu bir bohçaymış,
Ağzı,onun"sevgi" eliyle düğümlenen.
Ve yine öğrendim ki ;
İnsanı,"İnsan" olarak bütünleyen,
Ruh’unun ışığı,inanç ve imanmış meğer.
Öğrendim ki ;
Bütün bunlar,alınması gereken,
İnsan için,bilgilerin en derini.
"İnsan" olmayı,"adam"olmayı öğütleyen babam,
Gök yüzünde,yıldızların arasında,
Çoktan aldı,ona ayrılan yerini.
Zaman akıp geçti,günü geldi.
Ben de,çocuklarıma hep söyledim,
Şimdilerde,torunlarıma söylüyorum,
"İnsan" olmanın,"adam" olmanın,
Saygın ve onurlu erdemini.
Onun bana söylediklerini,
Vazgeçilmez,bütün öğütlerini.


Tuğal KÖSEMEN-21.Haziran.2015