KAHVERENGİ
Yine boğuldum
Karadenizin mavi sularında Dalgaların sesi Tüm bedenimi ele geçirmiş Ruhumla cilveleşiyor Ortalık ıssız, karanlık Karadenizin sahiline Bir yelken süzülüyordu Bakakalmıştım öylece Ta ki, omzuma bir el dokundu Kahverenginin en koyu tonunda gözleri Uzun boylu, karizmatik bir adam Tuttu beni elimden Yavaş adımlarla Usulca gittim Ağzından her çıkan kelime Sessiz harflerle yüreğime işliyordu sanki Bakışlarında esir kalmışım Kurtulamıyorum Ne kadar çabalasam da Kestirip atamıyorum işte Ha birde gülüşü var ki Hiç bahsetmediğim Esirlik kelimesi az kalıyor yanında Oysa ki bembeyaz dişleri Hele gülüşünde ki masumiyet Tüm benliğiyle Hapsediyordu yüreğimin köşesine. |