Küçük bir evim olsun,

iki oda bir salon yeter,

yeni çıkan büyük ekran bir televizyonumuz,

çamaşır makinası buzdolabı koltularımız,

Ha bana ait salonun baş köşesinde bir koltuk olsun,

evin reisiyim ya

işten gelince oraya oturayım,

yorgunluktan o koltukta uyuyakalayım,

küçük bir mutfağın olsun,

orda yemekler yap bize,

bize dediysem ben sen ve kızımız,

bir kızımız olsun sevgilim.

Minicik elleri,
kocaman gözleri sana benzesin,

biraz da bana benzesin tabi
,
"baba" desin bana. ’ba’ ’ba’

benim baba diyemediğim günlere sayayım.

Çünkü ben hiç "baba" diyemedim.

Bir de bahçemiz olsun,
iki ağaçlı
kızıma bir salıncak yapayım,

bazen çılgınlık yapalım biz binelim,

kopsun ipleri ben yine tamir ederim.

Yazın bahçemizde kahvaltı yapalım,

oruç tutalım sevgilim
iftarlarımızı da orda yapalım.

Küçük bir evim olsun,

evimize kokun sinsin.

Her yere elin değsin.

Küçük bir evimiz olsun sevgilim.

İçinde "sen" olsan da yeter.