Kulağıma ismimi fısıldayan adam,

o günden sonra duyamadım sesini,

çıkmıyor sesin soluğun,

seneler geçti üstünden,

elini öpmeden,

toprağını öpmek.

Yine bir babalar günü,

geçti gitti aldırış etmeden,
Keşke...

Hangi keşke seni getirebilir ki?

Olsaydın yanımda adam,

baba deseydim.

Sarılsaydım sana.

Öpseydim ellerini.

Yiğidim deseydin...

Herkes sana benzediğimi söylüyor.
Kaşım, gözüm, yüzüm.

Huylarım da benziyormuş.

Öyle diyor annem.


Uzadıkça uzar yıllar,
gün gelir,
birgün ben de baba olurum,

ama sen gibi,
olmak istemem çocuklarımı,

bırakmak istemem,
göçmek bu dünyadan,

ama kader,

belki hiç baba olmam kim bilir.

Yirmi yaşındayım,

sensiz geçen yirmi yıl adam.

Kalbim hep buruk.

Kanatlarım sen taraf hep kırık,

babasız günüm kutlu mu olmalı,
Yoksun işte alıştım,
yokluğuna, sensizliğe,

babasızlığa.