GÖNÜL BİR DAĞ
Gönül dağı, bir yokuş.
Aşamıyorum… Gözlerin bir deniz, Taşamıyorum… Sen gittin gideli, Ben bir can, Taşımıyorum. Düştüm kendimden Uzağa. Takıldım yine Ayrılık denen Kuşun kanadına. Gönül dağı, bir yokuş, Tırmanmadan, Kayıyorum. Ağlayan gözlerle Bakıyorum. Mazide kalan büyük âşka Ben artık, Sığmıyorum. M. Ö. kahramanmaraş |