Elim bir kaza sonucu Yoğun bakımda bulunan, kardeş kadar yakın arkadaşım aynı zamanda iş hayatımdaki en büyük destekçim Tufan Demirel’in ölüm haberini aldığım gündü.

Kara haberin tez geldi be Tufan
Kaynar suya düştüm sandım o an

Tabutunu taşıyacakmışım meğer ben
Senin beni omuzlaman gerekirken

Umutla beklemiştik hâlbuki uyanmanı
Çaresiz kabul ettik artık olmayanı

Sende düştün trafik canavarının eline ha
Dualarımız artık senin içindir Allah’a

Kabul etmesi çok zor evet bilirim
Yerin cennet olsun rabbimden dilerim

Gelgelelim dünyanın sonu hepimize aynı
Yaşattın sen bizlere bugün büyük tufanı

Dedim ya kader yiyip içeceğin bu kadarmış
Doğarken biliyoruz bu dünyada ölüm varmış

Tüm gerçeği ile karşımızda durur ölüm
Acılar yürekte kor sözler ise kördüğüm

Sabretmek zor katlanmak zor mu zor
Ateş düştüğü yerde değil içimizde yanıyor

Mezun olunca hani Engin’le Ömer
Kurban kesecektik ikimiz beraber

Kader koyduk işte biz bu acının adını
Küçük Aliye söndürür mü içindeki yangını

Ya yengem ne yapar şimdi sensiz
Nasıl yaşar bundan sonra nedensiz

Tufan makine’nin kim bakacak işine
Ramazan taşır mı bu yükü bir başına

Ayakta zor duruyordu baban muhterem
Üzülme amca onun yanında resul-i Ekrem

Son görevimizdi seni toprağa vermek
Dualar edip hepsini sana göndermek

Sayende ikindide cemaate katıldım
Kazandıysam sevabını sana bağışladım

Senin için kötü diyen bilmem var mı?
Ahrette mevlam bana seni sorar mı?

Varsa olan bütün haklarım helal olsun
İsterim ki merteben şehitlik olsun

19-08-2011