SÜKUT
Sade bir hüzünle kaplanır aklım,
Anlamsız ihtişamıyla çevremdeyken kalabalık. Fikrimi bulandırır hayatın yalancı huyu, Gözlerim denizleri bestelerken. Ve telaşım iner gökyüzünden, Toprak bulutlara hasretken. Tiz bir sesle okşar kulaklarımı yalan sesler Sükut sakinliğini koyar aklımın en alt katına. -Ve veda eder ihtişamlı kalabalık- Kalırım yalnız başıma. Gecenin karanlığı kadar aydınlıktır, Yalnızlığımla bezenmiş hüznüm. Donatır kalbimi türlü renkleriyle, Sakinliğini getiren, aklımın misafiri. Söyler sessizliğin en güzel bestelerini. |