Şehrimin en ücra köşesi
Şehrimin en ücra köşesi geldi
Oturdu gönlümün en ücra köşesine. Bacağinı çeldi Ve her zaman benim yaptığımı o yaptı. Beni seyretti, Içimdeki yangına bir tas su dökmeden Beni en uzaktan izledi. Içimdeki kavgayi ayırmadan Beni en uzaktan izledi. Ve kulaklığını takti Kendi iç sesini dinledi, Kalktı gönlümden, Yürüdü, Ayak sesleri bozdu sessizliği. Sonra anlamadiğim bir anda gözden kayboldu. Kendi yangınımla, Kendi kavgamla Kendi çaresizliğimle başbaşa bıraktı. Aferin şehrim; Bu da bana iyi bir ders oldu. |