Yürüyoruz
Yalnız yüruyoruz,
Koşmak varken şu hayatta Yalnızca yürüyoruz. Ne oturmasını biliyoruz Ne de kalkıp yer vermesini biliyoruz. Kimi zaman salıyoruz kendimizi Gecenin boşluğuna Kimi zaman sarıyoruz Geceyenin yalnızlığına hayatımızı Bir Sigara gibi Çekiyoruz içimize Acı var Ama ne acısı bilmiyoruz, Sigara mı acı Yoksa Sigaraya sardiğimiz Hayatimiz mi Düşuncelerle yitiriyoruz Olmayan aklimizi. Sonra bakiyoruz etrafa Boş boş Gözlerimiz doluyor Kaldirimlara takılıyor ayaklarimiz Elimizden tutan olmuyor Ve Düşüyoruz Çoğu zaman Oturuyoruz öyle düstugumuz yere Alıyoruz başımızı Iki elimizin arasina Ve yine düşüncelerle yitiriyoruz Olmayan aklimizi. |