Fikrimin labirentlerinde kaybolmuş bir çocuk gibiyim şimdi
Ne yana dönsem yeniden hüzne çarpıyor yüzüm

Oysa diyorum Haziran’dı,
Akşamlar bahar kokmaktayken,
U/mutlu şiirler yazmalıydı sevdaya dair,

Kocaman adımlarla yürümeliydi kaldırımlarda,
Hoyratça ıslanmalıydı içimiz dışımız zamansız yağmurlarda..
Dostluklar kurulmalıydı,
Riyasız,cıkarsız ve amaçsız
Hep bir ağızdan türķüler söylenmeliydi,
Aşık Mahzuni’den,Neşet Ertaş’tan,
Aşkla,umutla bağıra bağıra....

Bir çocuk düşe kalka koşup oynamalıydı şen kahkalar atarak etrafımızda...
Bir kadın bir adama sol göğsünün altından vurulmalıydı uluorta....
Sevdalar yaşanmalıydı alabildiğine destursuzca....

Koşar adım yaşamalıydık hayatı güzel kılan ne varsa.....

Ah diyorum Hayat....
Sen;
Cazibeli orosbuların en kallavisi,
Sen;
Umudun dişleri dökülmüş ürküten silueti,
Sen;
Yaşanılası günlerin kara yüzlü bekçisi...

Bak yine süslü sokakların ardındaki,
O
Yalnızlık diyarına nasıl da hapsettin bizi...