SEN GÜLÜNCE
Hükmü biter gecenin fecrinle söker şafak
Aşka gelir gökyüzü, tan ışır sen gülünce. Nurunla ışıl ışıl ağarır bütün âfak Gün, sonsuz aydınlıkla tanışır sen gülünce. Ufukta tozpembe bir hayali kurgularım Efsunlu bakışında son bulur kaygılarım Coşar çağlar kabına sığmayan duygularım Kederlerim sevince dönüşür sen gülünce. Çiçek çiçek renklenir dağların etekleri Sohbetinle tatlanır balların petekleri Bir bahar heyecanı sarar kelebekleri Tabiat dile gelir konuşur sen gülünce. Meyve verir ağaçlar dallar seni müjdeler Sonu vuslata çıkan yollar seni müjdeler Bahtımı açık eden fallar seni müjdeler Yarınlar ümitlerle kaynaşır sen gülünce. Sen gülünce hicranın esamisi okunmaz Hüzün bilmez şarkılar şiirlerim yakınmaz Dağlarca derdim olsa zerre kadar dokunmaz Işığından gözlerim kamaşır sen gülünce. Hasan Hüseyin YILMAZ |