GEL
Hicran zindanında ruhum üşüyor
Yokluğun saçımı aklar oldu gel Ayın ışığına gölgen düşüyor Geceler mehtabı saklar oldu gel. Hem ömür törpüsü hem can alıcı Başımdaki efkâr bende kalıcı Ayrılık elinde hasret kılıcı Kalbimi ikiye şaklar oldu gel. Aleyhte döndü hep feleğin çarkı Yıkıldı üstüme gönlümün barkı Ansızın duyduğum bir hüzzam şarkı En zayıf yerimden haklar oldu gel. Sanki soluduğum nefesler zehir Tenha köşelerde gözyaşım nehir Canıma kast eder oldu bu şehir Anılar bağrımı oklar oldu gel. Günler aylar geçti öyle gülmeden Ben kimim nerdeyim bir gün bilmeden Yüzünü göreyim gel de ölmeden Azrail kapımı yoklar oldu gel. Hasan Hüseyin YILMAZ |