KENDİNDEN UTANIRDINSen benim hiç kaybolmayan gökyüzümdün Seninle geçirdiğim bir günüm bir ömürdü Eskimeyen bir AŞK ile bağlıydım Gönül kapını açıp, yüreğinle yaşasaydın beni Kendinden utanırdın. Sana olan yollarımda ışığım yeşildi Dur durak bilmeden koşarak, uçarak konardım kollarına Yokluğunda göremediğin BEN, Başım eğik, boynum bükük, hissiz adımlarımı atarken, Seni gördüğüm an ve sana dokunduğumda her yanım tatlı tatlı sızlardı Yüreğinle dokunsaydın, hissetseydin eğer Kendinden utanırdın. Sana herşeyini verecek olan bu kalbim Yalandan riyadan uzak sözlerimi, Değerli nefesimle, Dudaklarımdan damla damla akıtırken Gönülden dinleseydin eğer Kendinden utanırdın Gözlerimdeki aşka odaklı bakışlarıma, Sarılışlarımdaki özlemime, Güneş gibi ışıldayan ruhumun aydınlığına, Gönül kapını açıp bakabilseydin eğer Kendinden utanırdın. OLSUN Bir zaman gelecek ve göreceksin, hissedeceksin ve BEN Seni gökyüzünden izleyeceğim Bağrındaki ateşi, dudaklarındaki titrekliği, gözlerindeki kan kırmızı gözyaşlarını |