Geriye kalanlar
Yokluğun, cehennemin Ateş’i gibi yakıyor beni...
Ne hayallerr vardı seninle biirlikte kurduğumuz, Ne sözler vardı adına ant içilmiş. Gönlüm, Uğruna ne prangalar eskitti, Yüreğim, sana bağlı koşar adımlarla giderken ardından, Gözlerim,bir Çığ olup aktı yaşlarım... Üşüyorum işte... Sen olmayınca, ellerin olmayınca... Sahi, ne oldu bizim hayallerimiz ? Nerde kaldı o Yüreği cesur sözler? Bırakta öyle kalsın, biz artık ’biz’ değiliz... |