NEFESkaç fasıl daha geçer ömrün kaybolan notalarından sonu baştan belli olan bir şarkıdır bu keman konçertosunun gelgitleri eşliğinde ağır aksak kulağı tırmalar hüzün geçişleri ortaya karışık doldur be meyhaneci bir kadeh de hayatın ’hiçliğine’ olsun demek var da salla gitsin diyorum içimden. koca bir ’sen’ asılır geçmişin karanlık perdesinde bakıyorsun sürekli biraz sitem biraz kin var her baktığın yanımda yıkasam gitmiyor paslı şeytan sözler hayalet gibi her köşeden çıkıyor karşıma gören gözler yalnız benim çıkaracağım birazdan. at gözlüğü takmış ne kadar kem göz varsa söküp atmak geçmişi en kaynar sularda yumak istemez miydim sanıyorsun bu deli ruhum akıllanmaz bilirim bilirim balıklama atlar sevda lafına. aşkın nedameti bana değdi değeli iflah olmaz bir gönül var geçmişe takılı orta şekerli kahve tadında biraz tatlı biraz buruk ne içmekten vazgeçtim ne içtiğime pişmanlık sardı damağımı kahretsin nedir bu inatçılık.. saflıkmış hayatı nane şekeri sanmak damağı burksa da lezzet almak hani şanıyla safsata bunlar biliyorum çamura batan ceylan gibi debelenmek sarılmaya duyulan hasreti körükler korkunun gölgesi sarar buz tutan çenemi kelimelerim dilimden kerpetenle sökülse ancak düşer. yaşamak ucundan tutunarak nefes darlığı çekmek mutluluğa boğuluyorum ’’biraz oksijen lütfen’’. Ayvazım DENİZ |