GELAWEJ
Ateş söndü, külleriyle avunmakta ne?
Battı ağustos güneşi, Savruldu çınarın yaprakları, Esti rüzgar, Getirdi güzü, hüznü... ’Es rüzgar, ama söndürme ateşimi, Es, ama titretme yapraklarımı...’ Gözlerin ağustosu olsun, Güz’ümün, hüznü’mün... Dilin yakarışım olsun, Rüzgara yalvarışım olsun... ’Es rüzgar, ama savurma küllerimi, Es, ama koparma yapraklarımı, Düşürme onları güneşsiz ağustosun karanlığına...’ |