mevsimlerden ödünç aldığım renkler
gözümü,gönlümü boyar
nar ağacı
salkım söğüt
iğde çiçeği
uğur böceği
aceleci kertenkele
sabır küpü karınca
yer
gök
su içmeye inen ürkek üveyik
güneşin saçtığı ışık
ey gönlüne küsen aşık
gökyüzünün deli halleri
ağlayan bulut
konuşan rüzgar
bitmeyen umut

yaşamdan ödünç aldığım renkler
gözümü,gönlümü boyar

aynanın arkasında
toprağa benzeyen yüzüm
ellerim
ayaklarım
sonumun habercisi, sanki
bu davete icabet etmeyecek gibi
elim çiçeksiz
geri geri yürüyor ayaklarım
giderayak, isteksiz

aydan
yıldızdan mahrum
karanlığa esir olan duygular
yuvasız kuşlar
yağmur yağarken
kuruyan otlar
derdiniz beni aldı
tasanız bana kaldı
haberiniz var mı?

tomurcukta bir ağacın düğünü, bahar
hazanın sarı renginde ölümü tadar
gül kurusunda dünü arayan bülbül
sahi bülbülün kalbi ne kadar

mevsimlerden ödünç aldığım renkler
birer birer solar
gökkuşağı doğmayacaktır bir daha
çünkü kapıda biri var
gelen, ölümün habercisi değil mi?
işte geldi
buldu kader
kimse yok
denilebilir mi?

Arap Kurt