gelsen gölgemi bari öpsen topuklarınlakorkunun eceli öptüğü yerdeyim bu gece ekseni sana çizili bir düş itekleyerek götürdüğüm bir çift ayak sanki gözbebeklerimi kanatlarında büyüten bir tanrı ağlıyor içimde ruhsuz bir mevsim ertesi bugün derin bir diz yarasıyım sensiz artık yoksun avuçladıkca yaramı harelenen bir ebru birikiyor gözlerimde ki suyun yeşilinde içim yedi kat yer yırtığı içim suskunluğunla becerilip yol kenarına atılmış bir süt düşü azıcık gülsem yosun söküğü bir öpüş yerleşiyor dudağımın denize bakan kıyısında ben sensiz çarşafa gömülmüş et yığını en demlisinden bir efkar kökünden koparılmış yeşil bir zeytin ağacı ah benim etimin toprağın da şiirler büyüttüğüm sevgilim gelsen keşke bir kez daha gölgemi bari öpsen topuklarınla çokca özledim seni . . . |