var olabilmek
İnsanların arasında dolaştım durdum
kah gülerek kah ağlayarak acımı boşalttım Bir insan nasıl bu kadar kötülük yapabilir diye sordum kendime İnsanın sahip olabileceği en değerli şeyi yitirmiştim ben İnsanlara duyulan güveni İyi’nin ve Kötü’ nün elinde alet olduğumu bana böyle garip bir yolla gösteren Tanrı’nın bu ironisine hem güldüm hem ağladım İnsanlara duyduğum sevgi ve saygı gitgide silindi içimden Bu gün kalbim kupkuru ve buz gibi Yaşamak yada ölmek Var olup olmamak gibi |