ÖZGE'CAN ( Kesinlikle her insanın okuması ve de dinlemesi gereken bir konu ve de şiir )
Tanımını yapamadığımız bir acı var şimdi içimizin derinliklerinde. O an gözden dökülen yaşlar acaba neyi resmediyordu… Sadece üç kişiye miydi o bağırış! Kaçımıza sesleniyordu, sesi kısılırcasına haykırışlarıyla? Biz o an hangi mutluluğun koynundaydık acaba? Bir anne şefkati rahat edemezken, o karakolun yolunu tuttuğu an’ı düşünün. Bir babanın çaresizliğini düşünün. Kendi içinizde ki o sefaletin, aynanın karşısında ki yüzünü düşünün. Bütün korkaklığımızla neleri izleyip sustuğumuzu düşünün. Kaçıncı susuşumuz bu acılar sonrasında? Orta da bir ateş var ve kaçımız elimizi üzerine koyuyoruz… Ben bu acıyı yaşamadığım için hiçbir şey hissetmiyorum’larımız bizi hangi acının arkasına saklayacak. Artık ‘’Ben de varım bu acı da’’ dememiz gerekir iken, gören gözlerimizle görmemeyi tercih etmemiz neden? Bir evlat acı çekerken, o annenin acısını hangi ünlü şairin satırlarında okuyabiliriz? Kürsülerde, hayatları boyunca menfaat için emek sarf eden devlet büyüklerine, acı’yı nasıl anlatmak gerekir bilmiyorum ama aynanın karşısına geçtikleri zaman o gördüğünü zannettiği gözlerine bir daha bakmalarını rica ediyorum. ‘‘En son ne zaman ağladım’’ sorusunu sorduklarında, o utangaçlığı seyir edebilirler mi bilemiyorum. ‘‘Zamanla unutulur’’ demekle, kaç kişinin ruhunu diri diri gömeceklerinin farkında olamayışları, şu an da kendilerini hangi mevkie çıkarıyor? Adalet’in son iki harfi yandı diri diri. Bu kaçıncı göz ardı edişiniz?
Şimdi sana sesleniyorum arkadaşım. Yüreğin birazcık olsa da yanmadı mı? Özge’canın o acı dolu gözyaşlarında ıslanmayanımız kaldı mı? Artık yaşanan bunca acıdan sonra bir iki protesto edip çekilmek mi yapabildiklerimiz? Daha ne kadar ucuz olabilir ki unutmak? Sesimizin arş-u âlâ da sallanması gerekmez mi? Birilerinin artık bir şey yapma vakti. Bunu ‘‘ben yapamam’’ değil ‘‘elimden geleni yapmalıyım’’ deme vakti. ‘‘3 Yanlış 1 doğruyu götürdü şimdi.’’ Sen kaçıncı doğrusun arkadaşım, kendine hiç sordun mu? ‘Ö’lüm ansızın çıkıverdi, bir an da ‘Z’alime boyun eğildi, göz kapatılarak ‘G’üzel günler düşünüldü, maruz kalınan acıdan soyutlanarak ‘E’tme, eyleme demesi duyuldu o an vicdanlarda ‘‘C’’an gitti. Gözler değil, ruhlar ağladı bu sefer ‘‘A’’hval mahkemeleri kaldırıldı ortalıktan ‘‘N’’e o? Bir ‘‘Can’’ daha mı gitti canımızdan… ‘A’rdında bir bekleyiş var bu gidişin ‘S’an ki bir yerlerde hâlâ gülümsüyor bütün acılara ‘L’ügatlara işlenen sadece bir ölüm değil! ‘A’nne feryadı da yankı yapıyor, içimizdeki boşlukta ‘N’asıl ağlıyordur şimdi o anne, canı olmadan başını koyduğu yastıkta |
GELMEZ MİSİN?
( Şiirin Hikayesini Görmek İçin Tıklayın )
Selam verdim almaz mısın?
Kıymet değer bilmez misin?
Makam mekan hiç tanımaz,
Hakk emrine gelmez misin?
Mekanları O savurur,
Makamları O devirir,
Alemleri O evirir,
Hakk emrine gelmez misin?
Sanma kul kaderin seçer,
Dünyada ektiğin biçer,
Demi devran gelir geçer,
Hakk emrine gelmez misin?
Şeytan hilelerin kurar,
Nefsin seni çokça yorar,
Münafık hal bela örer,
Hakk emrine gelmez misin?
Kur’an, sünnet yolun olsun,
Ameller yerini bulsun,
Mahşerde mizana gelsin,
Hakk emrine gelmez misin?
Kafirler yolların keser,
Münafıklar sessiz susar,
İmansızlık çetin eser,
Hakk emrine gelmez misin?
Cemal sözün bal hem şeker,
Dertli olan derdin döker,
Mü’min olan şirki söker,
Hakk emrine gelmez misin?
Cemalettin GÜRPINAR
CemalettinGÜRPINAR tarafından 5/28/2015 10:43:00 AM zamanında düzenlenmiştir.