ACIYOR İÇİMbu aralar Nisan ayı gibiyim sebepsiz uyanıyorum gecenin bir yarısı gözlerim bulutlu üstümde günün ağırlığı duvarlar üstüme geliyor balkona çıkıyorum nefes almak için. bu aralar garip bir oyunun figüranıyım varlığımla yokluğum bir hayat sahnesinde bir görünüp kayboluyorum kimse farketmiyor. kafese kapatılmış kuş gibiyim arada kapıyı açık görünce havalanıp cam kenarına konabiliyorum bazen hayatı camdan seyretmek bir nebze soğutuyor içimin yangınını sonra dönüyorum yine kafesime gidecek yerim olmadığından değil de boynum bükük yüreğim boş belki de ondan kapatıyorum tüm kapıları yüzüme. bu aralar küçük bir kız çocuğu gibi yere düşen her elma şekerime ağlamayı adet edindim silsem midem almadı bıraksam gönlüm koskoca evrende yalnızım diye üzülmüyorum üzülmüyorum da eşi ölmüş kumru gibi başımı kanatlarıma gömüp boş boş düşünmek ağır geliyor sanki. tuhaf bir dalgınlık var üzerimde üstelik unutkanımda saatim saatime uymuyor kahkahalarla gülerken yüreğim birden deniz gibi dalgalanıyor sonra sebepsiz duruluyor yine bir mahsunluk bir çaresizik hüküm sürüyor suratımda kaldırıp atasım geliyor kendimi kendimden. bu aralar yağmurların bile kıskandığı gözlerim var ne gök gürültüsüne ihtiyacı var ne de gün içinde bozuk havalara kara bulutlar olmasa da her daim nemli sebepsiz yağar gözlerimden ama yine de bu kadar yağışa rağmen kuraktır yürek çatlaktır her karışı. güneşin doğacağı günlere duyulan özlem ah acıtır içimi acırım kendi halime suskunluğumun görünmez hayaline. Ayvazım DENİZ |
ah acıtır içimi
acırım kendi halime
suskunluğumun görünmez hayaline.
Yüreğinize sağlık umarım bir gün güneş sizin için doğar.