Heyba
Heybem, eski heybem,
Ne ettin bana? Biriktirdiklerimi kuşlara, çakallara, Vicdansızlara yem etmişsin. Yıllarca topladıklarımı, delinmiş Bağrından bir iki günde İte, namerde savurmuşsun. Ey heybem! Vefa, dar günde mi vurur hançeri? Dar günde mi rüzgar savurur aşı? Madem savurmuşsa rüzgar aşımı, İhtiyacı olana yetiştirsin. Niye zalimin, gaddarın sofrasında meze edersin? Niye ikinci yarayı da Kalbimin yaralı tarafından açarsın? Ey heybem! Sofram boş, kalbim kırgın, Gözlerim nemli. Suyum bulanık, yatağım küflü, çocuklarım kirli. Yoktur, bundan öte kaybedişim, Yoktur, bundan öte kazanışım. Vardır, bundan sonra ahım, Vardır, bundan sonra Allah’ım. Yunus YILMAZ |