cümleler çıkarır gibi bir heceden
uzak dağlarla oynaştığı zaman ufuk
okuyorum seni inceden inceden
ve silik bir çizgi gibi
sen kalıyorsun elimde artık geceden
hiç insan
gölgesini siler mi giderken



aceleci adımlar doluyor sonra sokağıma
görmeyen birinin eline baston oluyorum sevabına
başımda engel izleri
diyeti nedir sana ulaşmanın
tartısı var mıdır cefaların
tenim bitmiş bilmem kemiklerim yeter mi



ağlamasına ağlarım da şahdamarımdan
ilk dokunuşunun ılıklığı var yüreğimde
utanıyorum mayıs yağmurlarından



akşamüstü masalları anlatsam diyorum yetimin birine
baba kokusundan şahmarandan
taneler gibi dökse gözlerinden
silüetin çıkar mı çorak ovalarıma
yama olur mu yırtık gölgelerine



sessiz ol gece
hikâyeler geçiyor içinden
biraz benden biraz herkesten











kasım