GÜL DERVİŞ
Tennuresinin eteklerine misler sürer
Semâ ettikçe meydanı cennet ederdi Âlem adamdı canı yanarken de gülerdi Derdi artsa şükrü ziyadeleşir zikri çoğalırdı Her fenalıkta bir hikmet dersi aramadan bulur hayır değilse söylemez olurdu dili görmez olurdu gözü Her iyiliğe uzanırdı eli yeterdi aklı gül dervişin adı gül vasfı gül kokusu da öyleydi dostumdu Özlerim her mecliste nûr içinde yatsın... |