sana dair artık şiirimi noktalamaya karar vermiştim.
artık herşeyi bitirmeye.gözlerimden düşmeye.aklımdan çıkmana.
artık yüzünü bile hatırlamamaya.gözleriminin önüne gelmemene.
sevmemek için.bağlanmamak için bir daha hiç kimseye o gözle bakmamaya.
tüm hıçkırıkları biriktirip bugün hepsini dökmeye karar verdim.
biliyorum her taraf karanlık ve anlamsız.
senin yokluğun sarmassa işte ozaman.ağlamasın gözlerim artık.
kırık dökük parçalar halinde dağılmak istemiyorum.
zehir zıkkım olsun her günüm içim parçalansın senden bi hatıra zaten bu acılar.
tamam aklımıda yitirdim eskisi gibide herşeyi önemsemiyorum.
haklısın.dokunuşların izi acıdan başka bişi vermeyince.
soğuk bir dolabdan farkı yok insanın.duvarlar gibi sessizlik sarmış.
içimi döküyorum 4 tarafıma bugün herşeyi noktalamaya karar verdim.
gurursuz olup her gün ağlamak istemiyorum.imkansız olmayanı başarmak için.
zaten alışkın gözlerim ağlamaya.çok kanıycak yüreğim.avuçlarım titriycek.
sen hiç birini görmiyceksin sevgilim.bir ayrılık insanı çok değiştirebiliyor.
gözleriyle gülen adamın yok oluşunu izlettirebiliyor.yokluğun yetebiliyor.
gökyüzünü seyrettim bugün.çok tuhaflaştım.sanki tüm acılarım geçmiş.
sanki sen ordasın bana bakıyorsun ve bende sana bakıyorum,usulca..
bir rüyaya dalmıştım farketmeden.yine paramparça olmuştu bedenim.
ardından kalkıp yürümeye koyulmuştum.misnetsiz yüz ifademle.
yağmur yağcak gibiydi.gözlerimden usul usul yanağıma.
çok kırılmıştım.parçalarımı toplayıp daha fazla gurursuzun olmadan.
kendime gelmemin gerektiğini anlamıştım.
nasıl olsa bu şiirimi sana yazmaya ve noktalamaya karar vermiştim.
soğuk bir şubat hatırası bugün.aynadan kendime bakmıştım.
bıraktığın gibi değildim.bu anılar yüzümden gitmemek için direniyor.
oysa sen bana özledim demiştin.gözlerin dolmuştu fark etmiştim.
ayrlığın bedeli ağır olunca.uzaklık bir maske gibi yüzümü yakınca.
ne ben kimseyi nede kimse beni görmesin ne giyinceğimin önemi yok zaten.
herkesten herşeyden kaçamazken.yüreğimde daha seni unutamazken.
bir boşluk var böyle hep gözlerimi üzen.beni kahreden.
bu ağrı bir ur gibi depresyonlarla boğuşuyorum.
aydınlık değil bu yollar biliyorum ve sen hiç gelmiyceksin.
oysa ben en güzel sözleri sana söylerdim.
dokunamadığım bir yalnızlığın içinde kaybolmak istemezdim.
farkına varmadan yaşamayı istermiydim ki.
senin gözlerinde yaşamayı isterken gözlerinin önünde ağlamayı istermiydim yıllarca.
bir aşkın kırılgan kalbiyle yazıyorum sana.
şimdi gelsen gözlerimle gözlerinle kalbinle .
dünyam değişirdi biliyorum.
ama senin gelme gibi bi niyetin yok biliyorum.
gözlerimin önüne gelip her ölüşümü seyrettin.
bir gelip gülsen sadece buna ihtiyacım vardı.
bir rüyaya kapılmak yerine sesinin sıcaklığına ihtiyacım vardı belkide.
sana sitemlerle dolu satırlar yazıp noktalamaya karar vermiştim.
şimdi herşeyi güzel bırakarak bir nokta koyup susmaya.
sustum artık.bir gölgenin içine attım tüm hatıralarını.......