acı
artık gülmüyor yüzüm kan ağlar iki gözüm
hayat hiç gülmediki bana yoktur başka sözüm gözümü açar açmaz acı gördüm baş ucumda demekki babamdan miras kalmıştı bana ömrümde neşeli günüm pek azdır benim feryadım figanım ise dağlar yıkacak kadar pek az dostum olmuştur sırtlanlar etrafımda sırtımda sayısız bıçak yarası yüreğimde acı gülmek bana çok uzak acı ise kanımda dolaşıyor gülmedi yüzüm ben çocuk ken bile hep ezildim bir nefes mutluluğa bir ömür verirdim ama hep acı bahar görmedi ömrüm hep kışın zemherisini yaşadım kader derim nasip derim kısmet der çekerim acı düşlerim hayalim rüyalarım hep ama hep acı içimi dökeyim dedim kağıt kaleme sözlerimde acı alıştım artık sana acı herkes yolcu sen hancı adem karagöz |