biz senle iki insanın bir insan oluşmasında uyuşamadık..
bundan öteye gidemedik.biz senle bir sevgi kurma yolunda,olmayı başaramadık.
hep bir hayal kırıklığı ve hüzünlü bir sızı kaldı şimdi.
neyi karşılaştırsamda seni bana avutturucak,neyi...
şimdi herşeyi kaçırıyoruz,gözlerimizle bile kandıramazken kendimizi..
solgun bir eşyanın göstergesi var yüzümde,acıdan kıvrım kıvrım boğulan.
bitmiyor bu rüya,sıkıca gözyaşları ve ardından uyanan sabahlara bakıyorumda.
yıkıntılı tebessümle bakıyorum ardına.ardından neler geçti.neleri bıraktın.
bazen olmadık zamanlarda çok titriyorum,çok korkuyorum.
yıpratıyor bu sessizlik beni,sığmıyorum sanki bu dünyaya.
alkışlamıyorum seni bıraktığın bir boş eşya değildim oysa ben.
ben ömrü boyunca tutulan bedenimde senin hislerinin acısını çekicem.
bir an gülüp,bir an acı çekmeye mahkum ettin,şimdi sen herşeyi beni öldüren zamana bıraktın.
şimdi gözlerinden öpmek varken,gecenin sessizliğinde ölmek düştü payıma.hiç bilmedin.
gözyaşlarımdaki derinlikte bile öldüm sana ben,kıyamamak acıttı hep canımı sen bilmedin...