Nefessiz kalmış gözlerin
Nefessiz kalmış gözlerin
Anladım ki Solmuş tüm çiçeklerin Yorgun düşmüş duyguların Yitirmişsin İnancın kaybolmuş Küçülmüş göz bebeklerin Işığa hasret Kör kuyular karamsarlıklar Her şeyden ve her yerden Yorulmuş tiksinmişsin Türlü entirikalar arkadan vuran dostlar Ne güven nede sığınacak bir çatı Kalmamış hiç bir şeyin Ve Yardım dilemeyeceksin biliyorum Ama yardım edeceğim Güneş tekrar doğacak.. Sözlerimde bulacaksın kaybettiklerini Belki kendini belki beni belki yenisini.. Cihat Samet ŞANLI |