“Yalnızsın” diyor biri
Kaç kitap eskitti
Yüzünü harflerde arayan, içimin sessiz Sensiz yanı… Ve Sürgünlerimin denize çıktığı bu yer Boğuluyorum... Vurgunlardayım ey dünya! Durulmaz sularda Maviliklere gömülen bir hayata mahkum edildim Dudaklarım çatlak, Ellerim tuz, Yüreğimde acı… Suya düşmüş hayallerin, Hayatıma savurduğu fırtınalarında bedenim. Zaman,dalga seslerinde boğuyor kendini Ben suskun… Hangi düş bozumunda sızdı uykularım Sarhoş mu ? geceler… Bu hiçliğin adı mı? Adımın önüne koyulan sıfat Gözlerimi kapasam kabuslarım geliyor Açsam koca bir hayat… Kelimelerim kayboluyor, Kelimelerimi siliyor mechul birileri “Yalnızsın” diyor bir ses Acımadan söylüyor Acıyorum… Kararıyor hava. Hava soğuk. Vurgunlarda kalan yanlarım sızlıyor. Sonra yine Daha yükselen bir sesle “Yalnızsın” diyor biri Tüm sayfalarını yırtıyorum kitapların Ses susuyor… Susuyor, Yüzünü harflerde arayan içimin sessiz Sensiz yanı… Daha bir üşüyor bedenim Ay yüzüme yansıyor… Deniz vuslata çekiyor kendini Bedenimde tuz, Dudaklarım kanıyor. |
Hayatıma savurduğu fırtınalarında bedenim.
Zaman,dalga seslerinde boğuyor kendini
Ben suskun…
Hangi düş bozumunda sızdı uykularım
Sarhoş mu ? geceler…
Bu hiçliğin adı mı?
Adımın önüne koyulan sıfat
Gözlerimi kapasam kabuslarım geliyor
Açsam koca bir hayat…
insan daima kendi içinde yalnızdır
gülüşünün altında yatan
acılarının hesabı tutuldfuğu yer yüreğidir.
oraya hiç kimse ulaşamıyor.
ama gözler hep açık tutulmalı
ve koca bir hayatın ucundan tutulmal ki
yalnızlık ölsün...
bir iç hesaplaşma,yüreğiyle birlikte
geniş bir muhasebe yapma imkanı sağlayan
duygulu satırlardı...
çok beğendim...
saygılar...