gücüm kalmadı,senin bakışlarındaki akan suya takılıp kaldım;ÇIKAMIYORUM,Çıkmaya çalıştıkça boğuluyorum.
kanadığında bir yara ilacı olmadan ileşmesi zormuş,ben söyleyeyim KANIYORUM,her gün.Çıkamıyorum Sudan ve Dayanamıyorum.
her günümü son gün gibi yaşıyorum,çünkü sen yoksun,gözlerin yok,ellerin yok,şefkatin yok,kokun yok..
silip atmak gibi bir niyet için bağlanmadım sana,silip atmak kolay olsaydı mecnun leylası için o kadar zahmete girermiydi.
biliyorsun,yağmur bile buluta küstüğünde ağlıyor ve ağladığında bulut kapatıyor dünyaya kendini.anlatabiliyormuyum ?..
’’ insan ağladığında dünyaya kapatır kendini ve sessizlikle dolu saatleri hüzünlü haykırışlarına teslim eder ’’
sana bu teslim oluşlarımı inkar etmiyorum zaten,sevidliğini bilmek neden acıtıyor canını..
sormuyorum sana hesapta ver demiyorum.ben bu ateşe kendimi körü körüne atmadım ki.sen baktın gözümün içine içine...
süzdün kömür bakışlarınla.kimse kimseye öyle uzun uzun bakmaz,madem baktın,ateşle oyun oynanmadığını bilmelisin..