Sensizlik
Yağmurların çarptığı soğuk kaldırımlardan geçtim,
Yorgun insanların arasından.. Buralar sakin. Lakin.. Hiçbiri tanıyamadı beni, Buraları keşfeden yalnız bir adam, Sahi bilinir mi, kaç yarası olduğu sorulmadan ? Yüreğimi eleveren endişelerle sığındım odama.. Üstümde yalnızlığın has kederi, Hatrımda bir soru, bu kadar mıydı yoluna perişan olduğum Sevgi’nin ederi ? Kâh düşüp kâh savrulduğum Pişmanlığımda yok muydu sevmenin de değeri ? Yokluğunu gizlerken, hayalinde kaybolduğum Buymuş demek ölümün, beterin de beteri... Nedir bu gece boyu devam eden sessizlik ? Yolum varır mı yarınlara ? Ne demek yâr gönlünü siper etmiş sevdalara ? Ağlamam mı gerek yoksa... Ağlasam, döner mi elvedan merhaba’ya ? |