Gel-Git
Çok zaman öncesine dayanır bu Şiirin başı
Kaybetmeye yakın,yeni başlamışken hayat savaşı İfrada sığdıramadım, kalbimden taşınırken sevdiğimin naaşı Ne fark eder başlamışsa iplik iplik gözyaşı.. Biraz gencim, geç öğrendim denemeyi Sen gidince hazmedemedim ya yenilmeyi Bir süre durdum. Yine de beceremedim acını gizlemeyi Hayat çok zalim ya ! Düşünce savuruyor tekmeleri.. Yüreğinin merkezinde dolmuyor ya boşluk Eminim afitabım biz beraber solduk. Biz en soğuk mevsimde Aşkı yakan kor’duk Biz kahramanı hep hüsran olan mutlu sonduk.. Şimdi, yaşıyorum yokluğunun bolluğunu Geceler şahit, bilir aşkın en değerli zorluğunu Ben atamam, yaşarım senden armağan yorgunluğu Uyumam, hayal ederim mutluluğa konduğunu.. |