Korkunun Tanığıdır Gece / 2II.- Rüya - Ya simurg gerçek değil, ya Kaf Dağı çok uzak…- korkunun tanığıdır gece dağ başlarında uyur. ne rüzgârla konuşur ne selam verir güne. öyle bir yerdedir ki, uluyan çakalların seslerine karışır mavzer uğultuları. ne ses duyulur başka ne de göz gözü görür. kırılırken dalları uçurum güllerinin kırılır umutları sahipsiz sessizliğin. kimliksiz kalır sabah kimliksiz kalır sema. yıldızlar usul usul söndürürken geceyi uykusuz bir sabahın kuşanmış kalesinde düşlerini sis bürür. korkunun tanığıdır gece zifir gördükçe büyür. en olmaz saatlere sığdırıp karanlığı kırar tüm aynaları, görmez; kendini bile. elleriyle afişler “aranıyor” hükmünü ve ne kadar suç varsa yüklenip üzerine; ya intiharı vurur ya kendini öldürür. bir çocuk çığlığıyla uzanır bazen güne. bazen aşk kadar uzak bazen çöl kadar kurak bazen gün kadar yasak bir hülyaya vurulur. tanıktır en olmaza uyurken tüm kâinat. tanıktır karanlığa ve ne kadar mum varsa - sabahı aydınlatan - birer birer söndürür. korkunun tanığıdır gece. …ve kaçar tanıklıktan… 28.02.2008 Beylikdüzü |
Var mı sen gibi bir yazan daha...
Şair... yeterli kelime değil sizi tarif için... asla...
USTALIĞINIZA ve SANATINIZA
SAYGIM SEVGİM HER DAİM