Bir nasibim yokmuş yalan dünyada
Bu derdimi kime açayım gönül
Çektim çekilmeyen cefası çokmuş
Başım alıp nere kaçayım gönül

Başım pare pare duman bürüdü
Geçti zaman damla damla eridi
Benim de kısmetim böyle yürüdü
Bu manayı nasıl açayım gönül

Bir giryan olmuşum Eyüp gibiyim
Sanki bir günahım ayıp gibiyim
Yitirdim kendimi kayıp gibiyim
Karanlıkta izim seçeyim gönül

Bir derin yaradır gönül yarası
Ağlatır aşığı durup durası
Bir güzel sevmiştim şunun şurası
Yürek yandı nasıl geçeyim gönül

Gerçekten yalana döndü bu varım
Çok oldu haddini aştı zararım
Ne sorarım ne de derman ararım
Kararım dünyadan geçeyim gönül

Astılar yüreğim ölümsüz dara
Yaktılar ömrümü dumansız hara
Sağım gam kasavet solumsa yara
Yarama nasıl em seçeyim gönül

Sarıldım yılana dal bulamadım
Yolların içinde yol bulamadım
Zehir oldu ömrüm bal bulamadım
Hangi elden bade içeyim gönül

Artık bu dünyadan çektim elimi
Büktüm de boynumu kestim dilimi
Ağlayı ağlayı döktüm selimi
Daha nicesini saçayım gönül

İşte Emrah ömrü böyle geçirdi
Bir değil ki ne trenler kaçırdı
Kederini gözlerinden taşırdı
Bir top bez ile göçeyim gönül

‎ 22 ‎Temmuz ‎2013-Pazartesi