Anlaşılmaz
Bir umutsuzluk deryasında yüzüyoruz sevgili
Ne martılar acıyor halimize ne de şu küçük balık Yüreğimizden prangalıyız biz aşka Sevdamız anlaşılabilir değil ki anlamalarını bekleyelim Bu aşk hem ahretlik hem de yalan dünyalık… Kıskanmaya bile hakkım yokken güzel gözlerini Uzaktan sever gibiyim seni Halbuki yüreğim sesinin dinginliğinde Sanki bir bahar serinliğiyle huzur buluyor Ben rüyalarımda tekrar tekrar öpüyorum o gözleri… Bazı geceler içim acıyor hasretinin yarasıyla Gündüzleri bir şey yokken Nedir bu gecelerle alıp veremediğin hiç anlamadım Anlamadım yâr neden bu kaçışların Susuz kalmış kalbime vaha olmak varken sen niye Kerbelasın… beyazmelek |