ARTIK BENDEN BURAYA KADAR
Sevdiklerim için bir ağacın dalı oldum
Tutunmaları için Tutunmadılar dallarımı kırdılar Kocaman bir kale duvarı oldum yaslanasınlar diye Nemi yaptılar kaleyi yıktılar Önlerine yol oldum yürüsünler diye Birde baktım çukur kazıp yolu kapattılar Artık benden buraya kadar Suğuk günlerde güneş oldum ısınsınlar diye Onlar gidip gölge aradılar Bazen gece oldum düşünüp huzur bulasınız diye Huzuru değil karanlıkta ışık aradılar Yar oldum kardaş oldum dermanınız olayım diye Onlar gidip zar attılar şansımıza diye Artık benden buraya kadar Kendineze çürük dallar aradınız Nemli pas kapmış duvarlara yaslandınız Düz yolları değil engebeli dağları seçtiniz Güneşi beğenmeyip gölgeyi seçtiniz Bana değil karanlıktaki ışığa güvendiniz Bilirsiniz kendi düşen ağlamaz Artık benden buraya kadar MURAT KAYA |