...GÜNEŞİM...Aç martıların çığlıklarından doymak için Kendi açlığımı unutup kucakladım sevinçlerini Kendimi son kez vurup kıyılarına Şans dilenerek açtım göğe ellerimi Küçücük ayak izlerine dikip bakışlarımı Yüzümde ki kocaman tebessümle Ellerinin sıcağına duyduğum özlemle Süzüldüm yavaş yavaş Bir de dönüşümü görseydin Güneşim yoktu Soğuk bir güneş beni buldu Ne o martılar yetti unutturmaya Ne de anılar Yüreğim için için ağlıyor Tüm yokluklar birleşmiş Beni bana bağlıyor Oysaki az önce aynı yerde Ümit dirilmişti ellerimde Nereye gitti sevinç yok oldu sellerimde Kapamışsın yolları güneşim Duvarlara el izlerini bırakıp kapamışsın O mest eden aydınlığın bana ulaşmamasına Çabalarcasına Emek sarf edip kapamışsın Yetmedi İkna da etmedi sözlerim Halbuki sen unutmuştun varlığımı Sen benden geçtin Hem canımı orta yerinden delip geçtin Hem yine sen bensizliği seçtin Demedin Ne yapar İçindeki bahçeleri talan ettim Şimdi solmaz mı günü demedin Üşüyorum sensiz güneşim Susuyorum Dalıyorum en derinlere Yüreğimin vurgunu derinlerin vurgunu oldu Ölüyor yüreğim ki daha dün nefes nefeseydi Şimdi soluksuz Peş peşe haykırışlarım boşluksuz Duyurmuyor başka çığlıkları Önemsiz senden ötesi İçime yerleşti artık aşk tövbesi Bir kez daha dolaştım seninle gezdiğim yolları Yaşardı gözlerim Görünce sevgi sarhoşu sarmaş dolaş kolları Yüreğimin sende eriyişiyle Üstünden geçtiğim kaldırımlara kıyamadım Nasıl taşır sürünen virane bedeni Bir bana bu yıkılış Söylemedim kimseye harabe sözlerimi Yine bana amade kalemde sesim Bir o dert ortağım Bir o huzur bulduğum otağım Ben aşkını yaşayamadım aşkın bende yaşadı Bir sen oldun tanıdık Her yer yabancıydı Bende olduğun sürece Varlığındı hep cennet diyarım Şimdi cehennem avuçlarımda Şimdi manzaram Hayata bakışım yarım Şehir nasıl da kalabalık Etraf koşuşturanlarla dolu Görmek ne mümkün Hissetmek imkansız Bir ben kala kaldım solduğum yerde Mıh gibiyim olduğum yerde Az önce nasıl da güzeldi kız kulesi Şimdi nerede alıp gitmiş siluetini Nereye gitsem değişen birşey yok Yine ben perperişan Üstüme üstüme geliyor her duyduğum ses Boğuluyorum Ne şöhret istedim ne de şan Yoksun ya güneşim ölüyorum Bedenim ayakta bu ölüme inat Sarhoş bir sevdayla sendeliyorum... (13 01 2008) ASLIDEMİREL... |
Susuyorum
Dalıyorum en derinlere
Yüreğimin vurgunu derinlerin vurgunu oldu
Ölüyor yüreğim ki daha dün nefes nefeseydi
Şimdi soluksuz
Peş peşe haykırışlarım boşluksuz
Duyurmuyor başka çığlıkları
Önemsiz senden ötesi
İçime yerleşti artık aşk tövbesi
Çok güzel bir serbest okudum sayenizde sagolun varolun
elleriniz dert görmesin
Sürrealist (71 )