Varlık denen ben...atılmış gibiyim zindanlara bilemedim sensizlikmiş adı mesafelere suçu vermek kaderle alay etmek gibi olur... kalk gidelim dese de zaman hayatın çelmeleri güne niyaz ömrün ziyafetleri karşı sanma, kalırsın yoksa yalnız başına... dank etmez ki umut ne eylersen eyle hep boş boşuna canın ruhuma girmiş bir kere çıkmaz bırak dans etsin benimle içimde... yarınlar çok uzak yakınlarda tersine dönmez ki dünya denen marifeti değil tek gece tek gündüz doğuruyor karanlık güneşe inat... bende ki sen diyemedi bir türlü sen yok mu şu alışagelmişlik tahta kalem yazılmış çizilmiş yokluklara gebe bırak ağlasın varlık denen ben bırak ağlasın varlık denen ben... (Berlin,02.05.2015) Talat Özgen |